Avrupa Patent Ofisi (EPO), zorunlu lisansların verilmesi ile ilgili üye ülkelerin kanun ve prosedürlerindeki farklılıkları ayrıntılandıran “Avrupa'da zorunlu lisanslama: Ülkelere göre genel bakış” başlığıyla bir rapor yayınladı.
Raporda “çoğu Avrupa ülkesi zorunlu lisans verme rejimini kendi Fikri Mülkiyet mevzuatlarına entegre etmiş olmasına rağmen, olası lisans verme nedenleri ülkeler arasında farklılıklar gösterebilmektedir” deniyor. Rapor, farklılıkların ulusal yasalardan ve idari düzenlemelerden kaynaklandığına vurgu yapıyor.
Rapor Avrupa Patent Akademisi ve Avrupa Patent Avukatlar Birliği (EPLAW) tarafından hazırlandı ve aralarında Türkiye’nin de olduğu 38 Avrupa Patent Sözleşmesi (EPC) imzacısı ülkedeki farklı zorunlu lisans rejimlerine kapsamlı bir genel bakış sunmayı amaçlıyor.
Raporda, “Patentlerin zorunlu lisanslanması Avrupa genelinde sık kullanılmıyor, ancak bazı durumlarda zorunlu lisanslar, hükümet veya hükümet tarafından atanan otoritelerce patent sahiplerinin ‘başkaları tarafından buluşlarının kullanılmasını engelleme hakkını’ geçersiz kılmalarına olanak veriyor” açıklamasında bulunuluyor.
Rapor, “Patent sahibinin bakış açısından zorunlu bir lisans radikal bir uygulama olarak görünürken, kamu yararı açısından bakıldığında, örneğin hayat kurtarıcı buluşlar söz konusu olduğunda, bir zorunluluk olabilmektedir” diyor.
Rapor, lisans başvurusunda bulunmanın yasal dayanağı ve gerekçeleri, genel uygulama, itiraz ve gözden geçirme işlemleri ve istatistikler ve içtihatlar başlıkları altında bilgi sunuyor.
Raporun Türkiye’ye ayrılan kısmında Sınai Mülkiyet Kanunu kapsamında zorunlu lisans verilmesi ile ilgili süreçler genel olarak özetleniyor. Türkiye’de Sınai Mülkiyet Kanunu kapsamında zorunlu lisans uygulamasına yönelik çok az sayıda akademik çalışma olduğundan bahsediliyor. Rapor, Türkiye’de zorunlu lisans uygulamasına yönelik herhangi bir istatistik veya içtihat sunmuyor.
Rapor için tıklayınız.
Raporda “çoğu Avrupa ülkesi zorunlu lisans verme rejimini kendi Fikri Mülkiyet mevzuatlarına entegre etmiş olmasına rağmen, olası lisans verme nedenleri ülkeler arasında farklılıklar gösterebilmektedir” deniyor. Rapor, farklılıkların ulusal yasalardan ve idari düzenlemelerden kaynaklandığına vurgu yapıyor.
Rapor Avrupa Patent Akademisi ve Avrupa Patent Avukatlar Birliği (EPLAW) tarafından hazırlandı ve aralarında Türkiye’nin de olduğu 38 Avrupa Patent Sözleşmesi (EPC) imzacısı ülkedeki farklı zorunlu lisans rejimlerine kapsamlı bir genel bakış sunmayı amaçlıyor.Raporda, “Patentlerin zorunlu lisanslanması Avrupa genelinde sık kullanılmıyor, ancak bazı durumlarda zorunlu lisanslar, hükümet veya hükümet tarafından atanan otoritelerce patent sahiplerinin ‘başkaları tarafından buluşlarının kullanılmasını engelleme hakkını’ geçersiz kılmalarına olanak veriyor” açıklamasında bulunuluyor.
Rapor, “Patent sahibinin bakış açısından zorunlu bir lisans radikal bir uygulama olarak görünürken, kamu yararı açısından bakıldığında, örneğin hayat kurtarıcı buluşlar söz konusu olduğunda, bir zorunluluk olabilmektedir” diyor.
Rapor, lisans başvurusunda bulunmanın yasal dayanağı ve gerekçeleri, genel uygulama, itiraz ve gözden geçirme işlemleri ve istatistikler ve içtihatlar başlıkları altında bilgi sunuyor.
Raporun Türkiye’ye ayrılan kısmında Sınai Mülkiyet Kanunu kapsamında zorunlu lisans verilmesi ile ilgili süreçler genel olarak özetleniyor. Türkiye’de Sınai Mülkiyet Kanunu kapsamında zorunlu lisans uygulamasına yönelik çok az sayıda akademik çalışma olduğundan bahsediliyor. Rapor, Türkiye’de zorunlu lisans uygulamasına yönelik herhangi bir istatistik veya içtihat sunmuyor.
Rapor için tıklayınız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Teşekkürler!